Prezentacja plenerowa we Wrocławiu (2002) - Muzeum Współczesne Wrocław (2022)
Zdjęcia z wernisażu: link
MATEUSZ PALKA fotografia, eseje i teksty krytyczne
niedziela, 4 grudnia 2022
sobota, 26 listopada 2022
Wystawa NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD. 75 lat ZPAF (1947- 2022).
NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD
wystawa Okręgu Dolnośląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików
75 lat ZPAF 1947-2022
1 XII 2022 – 12 II 2023
Wernisaż 1 XII 2022 godz. 18:00
MUZEUM WSPÓŁCZESNE WROCŁAW
Kurator: Andrzej Dudek-Dürer
Wicekurator: Marek Bułaj
wystawa Okręgu Dolnośląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików
75 lat ZPAF 1947-2022
1 XII 2022 – 12 II 2023
Wernisaż 1 XII 2022 godz. 18:00
MUZEUM WSPÓŁCZESNE WROCŁAW
Kurator: Andrzej Dudek-Dürer
Wicekurator: Marek Bułaj
Autorzy: Teresa ANNIUK - GULAK, Agnieszka ANTOSIEWICZ - MAS, Patrycja BASIŃSKA, Jaga BJEŃKOVA, Jan BORTKIEWICZ, Marek BUŁAJ, Czesław CHWISZCZUK, Zdzisław DADOS, Aleksandra DEKORNE, Sławoj DUBIEL, Andrzej DUDEK - DÜRER, Alek FIGURA, Grzegorz GAJOS, Ewa GNUS, Barbara GÓRNIAK, Antoni A. GRUNER, Waldemar GRZELAK, Zenon HARASYM, Kazimierz HELEBRANDT, Mariusz HERTMANN, Roman HLAWACZ, Daria ILOW, Paweł JANCZARUK, Tomasz JODŁOWSKI, Szymon KACZMARCZYK, Sebastian KALIŃSKI, Piotr KOMOROWSKI, Ryszard KOPCZYNSKI, Grzegorz KOSMALA, Krzysztof KOWALSKI, Piotr KUCIA, Krzysztof KUCZYŃSKI, Stanisław KULAWIAK, Jacek Bogusław LALAK, Katarzyna LASKUS, Lila LEN, Adam LESISZ, Józef LIGĘZA, Marek LIKSZTET, Jarosław MAJCHER, Halina MARDUŁA, Ewa MARTYNISZYN, Marek MARUSZAK, Stanisław MICHALSKI, Tomasz MIELECH, Sławomir MIELNIK, Krzysztof MILLER, Janusz MONIATOWICZ, Janusz MUSIAŁ, Piotr Maciej NOWAK, Mateusz PALKA, Michał PIETRZAK, Przemek PIWOWAR, Magda PODSIADŁY, Wojciech POTOCKI NEPROSTI, Tadeusz Piotr PROCIAK, Wacław ROPIECKI, Andrzej RUTYNA, Krzysztof SAJ, Grzegorz SAWA-BORYSŁAWSKI. Maciej STAWIŃSKI, Maciej STOBIERSKI, Rafał K.WARZECHA, Marek WESOŁOWSKI, Aneta WIĘCEK-ZABŁOTNA, Marcin WIKTORSKI, Jerzy WOJTOWICZ, Iwona WOJTYCZA - FRONCKIEWICZ, Waldemar ZIELIŃSKI
NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD
Ten prowokacyjny tytuł próbuje zwróci uwagę na zagadnienie tzw. błędu w sztuce, w fotografii. Czy błąd może być źródłem inspiracją w sztuce fotografii? Czy zjawiska następujące w sposób niekontrolowany mogą wywoływać ciekawe, niepowtarzalne inspiracje?
Analiza błędu, przyczyny i konsekwencji wynikających z jego zaistnienie rozszerza w istotny sposób paletę środków ekspresji w wypowiedzi twórczej. Materia tzw. Błędu ma charakter wielowątkowy i wielopłaszczyznowy od techniki, poprzez zagadnienia filozoficzne.
Kontekst współczesności oraz doświadczenia pandemii, jak również wojna w Ukrainie, także w istotny sposób uświadamia nam ten problem.
Ekspozycja nie koncentruje sie na działaniach wynikających z automatyzmu błędu; skupia się o prace powstały w sposób świadomy.
Istotne jest zrozumienie, intencjonalne decyzje inspirowane i zrealizowane w tym kontekście, w konsekwencji powodujące powstanie szczerych, niekonwencjonalnych prac, ujawniających analityczne, kreatywne myślenie, widzenie i autorealizację.
Ekspozycja przedstawia 70 artystów reprezentujących zarówno najmłodsze, średnie, jak i starsze pokolenie twórców regionu dolnośląskiego. Pluralizm postaw, konwencji, koncepcji artystycznych ujawnia złożoności i oryginalności tego środowiska w 75 rocznice powstania ZPAF.
Wystawie towarzyszy katalog prezentujący artystów, reprodukcje prac, teksty, omawiające problematykę wystawy z różnych perspektyw - Krzysztof Jurecki, Andrzej Saj, Piotr Jakub Fereński; wstęp prezesa ZPAF OD Andrzeja Rutyny, oraz kuratorów Andrzeja Dudka –Dürera, Marka Bułaja.
[...] Związane z tym wszystkim próby i eksperymenty, w kontekście sztuki fotograficznej, posiadają zresztą wyjątkowe znaczenie. Fotografia od początków stanowiła laboratorium niepewności. Artyści znaczną część swego życia spędzali w pełnych chemikaliów ciemniach, czekając na to, co pojawi się na odbitkach. Pisząc więc o laboratorium nie mam na uwadze specjalnego pomieszczenia, wyposażonego w lampy emitujące czerwone światło, w kuwety, suszarki, utrwalacze. Chodzi mi o niewiadomą, o niepewność dotyczącą ostatecznego wyniku, o nieoczywiste rezultaty obserwacji świata z pomocą układu optycznego. [...]
Piotr Jakub Fereński fragment tekstu „Chybiać lepiej” czyli laboratorium niepewności, z katalogu wystawy /NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD
[...] Powstała ona wraz z narodzinami fotografii i opiera się na świadomym przekraczaniu poprawności technicznej zdjęć oraz zaakceptowaniu i wykorzystywania błędów w koncepcji fotografii kreacyjnej, ale tylko takiej, w której zaskakująca forma wyłamuje się z przyjętej normatywnej estetyki. Ponadto zawiera ona istotne problemy artystyczne, bądź filozoficzne z opcją połączenia wszystkich aspektów powstałych na gruncie przemian określanych jako modernistyczne i awangardowe. [...]
Krzysztof Jurecki, fragment tekstu O tzw. estetyce błędu w fotografii, z katalogu wystawy /NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD
[...] W odniesieniu do fotografii, która ze swej „natury”, zarówno poprzez narzędzia i rozwój technologii jest szczególnie powiązana ze zmianami w świecie materialnym oraz jest wyczulona na to wszystko co wnoszą w jej objaśnianie teoretyczne i praktycznie doświadczane warunki psycho - społeczne, a w tym szczególnie, obecnie odczuwane, presje codziennego życia; związane choćby z ogromną popularnością i dostępnością telefonii komórkowej z jej możliwościami utrwalania zdjęć. Ta powszechność fotograficznej działalności, z jej masowością i banalnością, staje się swoistym wyzwaniem dla twórczości o ambicjach artystycznych. Czy powinna ona być „oceniana” (jeśli w ogóle jest taka potrzeba ?) tak jak fotografia uzyskiwana przy pomocy konwencjonalnych kamer ? Być może nie należałoby tu wprowadzać wyraźnych rozróżnień – liczy się bowiem efekt końcowy takiego aktu: tj. obraz i to co on wnosi sobą do systemu sztuki fotografii. [...]
Andrzej Saj , fragment tekstu Afirmatywne objaśnianie, z katalogu wystawy /NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD
Obchody jubileuszu 75 lat ZPAF zostały dofinansowane ze środków Gminy Wrocław
NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD
Ten prowokacyjny tytuł próbuje zwróci uwagę na zagadnienie tzw. błędu w sztuce, w fotografii. Czy błąd może być źródłem inspiracją w sztuce fotografii? Czy zjawiska następujące w sposób niekontrolowany mogą wywoływać ciekawe, niepowtarzalne inspiracje?
Analiza błędu, przyczyny i konsekwencji wynikających z jego zaistnienie rozszerza w istotny sposób paletę środków ekspresji w wypowiedzi twórczej. Materia tzw. Błędu ma charakter wielowątkowy i wielopłaszczyznowy od techniki, poprzez zagadnienia filozoficzne.
Kontekst współczesności oraz doświadczenia pandemii, jak również wojna w Ukrainie, także w istotny sposób uświadamia nam ten problem.
Ekspozycja nie koncentruje sie na działaniach wynikających z automatyzmu błędu; skupia się o prace powstały w sposób świadomy.
Istotne jest zrozumienie, intencjonalne decyzje inspirowane i zrealizowane w tym kontekście, w konsekwencji powodujące powstanie szczerych, niekonwencjonalnych prac, ujawniających analityczne, kreatywne myślenie, widzenie i autorealizację.
Ekspozycja przedstawia 70 artystów reprezentujących zarówno najmłodsze, średnie, jak i starsze pokolenie twórców regionu dolnośląskiego. Pluralizm postaw, konwencji, koncepcji artystycznych ujawnia złożoności i oryginalności tego środowiska w 75 rocznice powstania ZPAF.
Wystawie towarzyszy katalog prezentujący artystów, reprodukcje prac, teksty, omawiające problematykę wystawy z różnych perspektyw - Krzysztof Jurecki, Andrzej Saj, Piotr Jakub Fereński; wstęp prezesa ZPAF OD Andrzeja Rutyny, oraz kuratorów Andrzeja Dudka –Dürera, Marka Bułaja.
[...] Związane z tym wszystkim próby i eksperymenty, w kontekście sztuki fotograficznej, posiadają zresztą wyjątkowe znaczenie. Fotografia od początków stanowiła laboratorium niepewności. Artyści znaczną część swego życia spędzali w pełnych chemikaliów ciemniach, czekając na to, co pojawi się na odbitkach. Pisząc więc o laboratorium nie mam na uwadze specjalnego pomieszczenia, wyposażonego w lampy emitujące czerwone światło, w kuwety, suszarki, utrwalacze. Chodzi mi o niewiadomą, o niepewność dotyczącą ostatecznego wyniku, o nieoczywiste rezultaty obserwacji świata z pomocą układu optycznego. [...]
Piotr Jakub Fereński fragment tekstu „Chybiać lepiej” czyli laboratorium niepewności, z katalogu wystawy /NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD
[...] Powstała ona wraz z narodzinami fotografii i opiera się na świadomym przekraczaniu poprawności technicznej zdjęć oraz zaakceptowaniu i wykorzystywania błędów w koncepcji fotografii kreacyjnej, ale tylko takiej, w której zaskakująca forma wyłamuje się z przyjętej normatywnej estetyki. Ponadto zawiera ona istotne problemy artystyczne, bądź filozoficzne z opcją połączenia wszystkich aspektów powstałych na gruncie przemian określanych jako modernistyczne i awangardowe. [...]
Krzysztof Jurecki, fragment tekstu O tzw. estetyce błędu w fotografii, z katalogu wystawy /NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD
[...] W odniesieniu do fotografii, która ze swej „natury”, zarówno poprzez narzędzia i rozwój technologii jest szczególnie powiązana ze zmianami w świecie materialnym oraz jest wyczulona na to wszystko co wnoszą w jej objaśnianie teoretyczne i praktycznie doświadczane warunki psycho - społeczne, a w tym szczególnie, obecnie odczuwane, presje codziennego życia; związane choćby z ogromną popularnością i dostępnością telefonii komórkowej z jej możliwościami utrwalania zdjęć. Ta powszechność fotograficznej działalności, z jej masowością i banalnością, staje się swoistym wyzwaniem dla twórczości o ambicjach artystycznych. Czy powinna ona być „oceniana” (jeśli w ogóle jest taka potrzeba ?) tak jak fotografia uzyskiwana przy pomocy konwencjonalnych kamer ? Być może nie należałoby tu wprowadzać wyraźnych rozróżnień – liczy się bowiem efekt końcowy takiego aktu: tj. obraz i to co on wnosi sobą do systemu sztuki fotografii. [...]
Andrzej Saj , fragment tekstu Afirmatywne objaśnianie, z katalogu wystawy /NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD
Obchody jubileuszu 75 lat ZPAF zostały dofinansowane ze środków Gminy Wrocław
Katalog wystawy dostępny: tutaj
wtorek, 5 lipca 2022
Ptaki - performance z 2002 roku
Projekt zacząłem realizować w 2002 roku od dwóch zdjęć ptaków lecących wysoko na niebie. Fotografie wykonałem na przeterminowanym Kodaku T-max 3200, forsowanym do czułości 25000 dla podbicia kontrastu. Wykorzystany przeze mnie film był jednym z wielu, które w dużej paczce wraz z innymi negatywami i oryginalną kodakowską chemią dostałem rok wcześniej od Mariusza Czułczyńskiego, znakomitego wrocławskiego fotografa, pracującego przez kilkanaście lat w "Słowie Polskim". W marcu 2002 roku żegnaliśmy zmarłego nagle i przedwcześnie Mariusza Czułczyńskiego na cmentarzu Osobowickim.
Zarejestrowane wizerunki ptaków miały na klatkach negatywu wielkość główki od szpilki. Już pierwsze odbitki były wyraźnie ziarniste, pionowo ustawiony powiększalnik pozwolił mi zreprodukować sylwetki do rozmiarów jedynie kilkunastu centymetrów.
Po wyschnięciu odbitek powtórzyłem proces negatywowo-pozytywowy. Skopiowałem powiększone wizerunki z papierowych odbitek na kolejne klatki negatywu. Następnie zamontowałem powiększalnik poziomo i z odległości niecałych 5 metrów udało mi się uzyskać duże, bardzo mocno ziarniste sylwetki ptaków. Każdy negatyw odbiłem dwukrotnie na sześciu arkuszach papieru Kodak Polymax II RC w formacie 20,3 cm x 25,4 cm złączonych w duże prostokąty wielkości 76 cm x 40 cm. Cztery arkusze przyciąłem z prawej strony dla poprawienia równowagi kompozycji. Elementy czterech zestawów tworzących dwa podwójne wizerunki ptaków wymieszałem ze sobą. Tak powstały cztery kolaże, dwa o formacie 76 cm x 40 cm i dwa 63 cm x 40 cm, które, jeden po drugim, nakleiłem na czarne płótno.
W 2002 roku miałem 17 lat.
Napisałem wtedy parę zdań refleksji o powstałym przedsięwzięciu:
"fotografie te przypominać mogą o wolnej, niczym nie skrępowanej percepcji [...].
rzeczywistość daje wiele możliwości, ale świat jest chaosem, możemy porządkować tylko to, co nas najściślej otacza, ale próba wyjaśnienia i uporządkowania świata jest utopią, z góry skazaną na porażkę [...].
może czasami za bardzo przyzwyczajamy się do pewnych stanów czy spostrzeżeń. Uważam, że potrzeba nam ruchu, nie tyle nowego, co świeżego doświadczania rzeczywistości.
nigdy nie zgłębimy niczego do końca, [...] zawsze pozostanie wymiar, którego jeszcze nie poznaliśmy, [...] sposoby odbioru rzeczywistości są nieskończone, [...] świat jest nie do ogarnięcia".
Podklejone na płótno kolaże umieszczałem we Wrocławiu w 2002 roku kolejno na: Polanie Popowickiej,
we wnętrzach Bastionu Ceglarskiego
oraz na kolumnadzie Bastionu Sakwowego na Wzgórzu Partyzantów.
Projekt "Ptaki", po raz pierwszy od 20 lat, będzie można zobaczyć w grudniu 2022 w nowej, odświeżonej formie na wystawie 75-lecia ZPAF 1947-2022 "/NIE/ DOSKONAŁY BŁĄD" w Muzeum Współczesnym Wrocław.
wtorek, 8 lutego 2022
Bogdan Konopka, "Notes de lumière", Les Douches la Galerie
Kolejna wystawa fotografii Bogdana Konopki 18 lutego w Les Douches la Galerie, więcej informacji niebawem: https://www.lesdoucheslagalerie.com/
sobota, 27 listopada 2021
sobota, 13 listopada 2021
0 (nihilistyczna fotografia na mroczne czasy)
Wrocław, listopad 2011
Przywołana trochę z inspiracji i w nawiązaniu do numeracyjnego cyklu archiwalnych zdjęć "Czarno-Białego Śląska" Wojtka Wilczyka, który od kilku tygodniu pokazuje na swoim blogu: link.
wtorek, 19 października 2021
"Pan Tadeusz Różewicz" - nowa wystawa stała w Muzeum Pana Tadeusza Zakładu Narodowego im. Ossolińskich
9 października 2021 otworzyliśmy wystawę stałą poświęconą życiu i twórczości Tadeusza Różewicza - "Pan Tadeusz Różewicz". Jej narrację ułożyliśmy wokół jedenastu dialogów, które Różewicz prowadził m.in. z literaturą, malarstwem, wojną, dzieciństwem, teatrem, Wrocławiem, wiarą czy popkulturą. Pokazujemy nie tylko rękopisy wierszy i sztuk teatralnych, ale także pamiątki rodzinne, biurko, fotografie, wypożyczone z muzeów obrazy malarzy, z którymi Tadeusz Różewicz się przyjaźnił, i których twórczość była dla niego inspiracją, a także zbiory prywatne, np. obozowy nożyk profesora Jerzego Porębskiego, motyw przewodni ze znanego poematu Różewicza. Wydaliśmy również pierwszy i zarazem ostatni numer "Gazety Pan Tadeusz Różewicz" [link], przygotowaliśmy chatbota umożliwiającego nawiązanie dialogicznej interakcji z poetą oraz aplikację mobilną, z którą można wybrać się na spacer po kilkunastu ważnych dla Różewicza miejscach we Wrocławiu.
Za merytoryczny kształt wystawy odpowiedzialny był zespół kuratorski, który tworzyły trzy osoby: Maria Marszałek, Marcin Szyjka i Mateusz Palka, kierowany w latach 2017-2021 przez Mariusza Urbanka.
Więcej: link
Adolf Juzwenko
Julia Różewicz
Maria Marszałek
na środku: Marcin Szyjka
z Julią Różewicz i jej mężem
z lewej prof. Wojciech Browarny
z Januszem Stankiewiczem
Adriana Myśliwiec - autorka aranżacji wystawy oraz Agnieszka Śrutwa - odpowiedzialna za promocję
W czarnej masce: Jan Stolarczyk
z Marią Dębicz
zespół Muzeum
Fot. Kinga Łaska, Błażej Wiśniowski
niedziela, 5 września 2021
Subskrybuj:
Posty (Atom)